Aortaklepinsufficiëntie (lekkende hartklep)

Bij sommige patiënten is de lekkende aortaklep een aangeboren afwijking. Dan is het een bouwfout van het hart. Dit komt niet vaak voor.

Aortaklepinsufficiëntie is bij kinderen vaak het gevolg van een operatie. Bijvoorbeeld na aortaklepstenose, een aandoening waarbij de aortaklep minder goed opengaat. De arts haalt hierbij weefsel weg rondom de klep. Hierdoor gaat de klep meestal een beetje lekken. De aortaklep kan ook gaan lekken als deze ontstoken raakt door een infectieziekte zoals endocarditis of acuut reuma. De ontsteking kan de klep beschadigen en vervormen waardoor deze niet meer goed sluit.

Ouderdom kan ook een oorzaak zijn van een lekkende aortaklep. Hartkleppen kunnen op den duur verkalken en minder soepel worden.

De arts kan de lekkage horen via de stethoscoop: dit klinkt als een luid geruis aan het begin van elke hartslag.
Via echografie of Dopplertechniek ziet de arts of de hartklep lekt, en hoeveel. Soms is een hartkatheterisatie nodig. Vaak gebruikt de arts een slokdarmecho om te bepalen of de hartklep gerepareerd of vervangen moet worden.

Als een patiënt een kunstklep heeft gekregen, moet hij de rest van zijn leven antistollingsmedicijnen gebruiken. De patiënt loopt een verhoogd risico op endocarditis, een infectie aan de binnenkant van het hart. Om dit te voorkomen moeten patiënten vooraf antibiotica gebruiken bij bepaalde chirurgische ingrepen en bij sommige behandelingen aan het gebit of het tandvlees.

Na een klepoperatie is de kans groot dat de (nieuwe) aortaklep toch nog een beetje blijft lekken. Dit is niet erg, een nieuwe operatie is bijna nooit nodig.