Bundeltakblok

Een bundeltak is een schakel in het elektrische systeem dat ervoor zorgt dat het hart samentrekt. Bij een normaal hartritme ontstaat het elektrisch signaal in de sinusknoop en loopt via beide boezems richting de AV-knoop. Vanuit de AV-knoop loopt de prikkel naar de bundel van His. Deze splitst zich in een rechter- en een linkerbundeltak.

Er zijn 2 vormen van een bundeltakblok: rechter- en linkerbundeltakblok.

Rechterbundeltakblok (RBTB)

Bij een RBTB is het elektrisch signaal in de rechterbundeltak (deels) onderbroken. De elektrische prikkel zoekt een andere (langzamere) weg naar de rechterkamer. Een RBTB is op zichzelf niet ernstig en komt vaak voor bij mensen die verder gezond zijn.

Linkerbundeltakblok (LBTB)

Bij een LBTB is het elektrisch signaal in de linkerbundeltak (deels) onderbroken. De elektrische prikkel zoekt een andere (langzamere) weg naar de linkerkamer. In vergelijking met een RBTB is bij een LBTB vaker iets mis met het hart.

Oorzaken van een bundeltakblok zijn:

• ouderdom: naarmate je ouder wordt neemt de conditie van de bundeltakken af.
• bijwerkingen van medicijnen.
• aangeboren hartafwijking.
• beschadiging: soms wordt een bundeltak beschadigd, bijvoorbeeld door een (groot) hartinfarct of een hartoperatie.

Een zeldzame oorzaak van een bundeltakblok is de ziekte van Lyme. Dit heet ook wel Lyme-carditis. Hierbij is behandeling met antibiotica nodig. 

Een bundeltakblok geeft meestal geen klachten. Vaak wordt het dan ook per toeval ontdekt. Voor artsen kan het moeilijker zijn om een hartfilmpje (ECG) te beoordelen als je een bundeltakblok hebt. Als de bundeltakblok komt door een andere hartprobleem, kun je daar wel klachten van hebben.

Een bundeltakblok is te herkennen op een hartfilmpje (ECG). Op het ECG is duidelijk zichtbaar dat de elektrische prikkel een andere weg zoekt.

Als je een onschuldige bundeltakblok hebt, is behandeling niet nodig. Bij een linkerbundeltakblok krijg je meestal het advies om het hart te laten onderzoeken op andere hartafwijkingen. Als die er niet zijn, is in de toekomst geen controle meer nodig. Vindt de cardioloog wel een afwijking, dan is het soms nodig deze te behandelen.