Annelies hield vocht vast door hartfalen: "M'n enkels hingen over m'n gympen."
Annelies (65) voelde zich langere tijd niet goed. De arts dacht dat haar vermoeidheid, kortademigheid en benauwdheid het gevolg waren van stress. Het bleek hartfalen te zijn. Na een lastige en onzekere tijd, gaat zij er weer voor. ‘De dokter zegt dat ik hier oud mee kan worden.’
Een griepje, dacht de huisarts
“Begin 2019 voelde ik me niet zo goed. Ik dacht dat dit kwam door mijn drukke leven. Ik werkte bijna fulltime en was mantelzorger voor mijn moeder. Mijn huisarts dacht aan griep en misschien wat oververmoeidheid. Ook mijn benauwdheid kon hiermee te maken hebben. Ik was gerustgesteld. Maar een maand later stortte ik op mijn werk in elkaar. Ik trilde helemaal, had geen adem en ben het toilet in gevlucht. ‘s Avonds heb ik de huisartsenpost gebeld. Die stuurde me door naar de spoedeisende hulp, waar ze mijn hart, zuurstofgehalte en mijn bloeddruk controleerden. Alles was goed.”
Zou wel stress zijn
"Ze dachten dat het stress was. Mijn vriendin zei ook vaak dat ik te veel hooi op mijn vork nam, maar toch vond ik mezelf niet zo’n stresskip. Het bleef wat vreemd voelen. Een paar maanden later ging ik weer naar de dokter. Een bepaalde waarde in mijn bloed was veel te hoog. Dit kon wijzen op hartproblemen. Ik had net een vakantie naar Griekenland geboekt, met een vriendin, maar ik mocht wel vliegen van de arts. Maar ik moest wel meteen een afspraak maken bij de cardioloog voor na mijn vakantie.”
Hartproblemen op vakantie
“Achteraf had ik nooit naar Griekenland moeten gaan. Ik werd daar op een gegeven moment helemaal niet lekker. Ik voelde me echt slecht en had het heel warm en benauwd. Eigenlijk net zoals toen die keer op mijn werk. Eenmaal thuis zagen ze bij een controle in het ziekenhuis dat ik een hartinfarct had gehad en een kransslagader helemaal dichtzat. Hier werd ik aan geholpen. De cardioloog legde me toen uit dat een hartinfarct de hartspier beschadigt en dat hierdoor hartfalen kan ontstaan. Later kreeg ik ook nog een ICD, een apparaatje dat ingrijpt bij gevaarlijke hartritmestoornissen.”
Vaak buiten adem en moe
“Achteraf had ik al langer klachten. Het is niet normaal dat je buiten adem raakt van een klein stukje lopen. De binnentrap in mijn appartement kon ik nauwelijks meer opkomen. Als ik zelfs maar van de bank naar de keuken liep, was ik al moe. Als vriendinnen vroegen of ik mee ging wandelen op het strand, moest ik nee zeggen. Ik kon het niet meer. Eigenlijk wilde ik alleen maar slapen, dat ging gelukkig nog wel. Je hoort vaak dat mensen niet makkelijk meer kunnen liggen, daar had ik geen last van.”
Lekker bezig met hobby's
“Ik heb best een tijdje in zak en as gezeten, voelde me schuldig en verdrietig. Maar je kunt er weinig aan doen. Het gaat nu goed en ben weer bijna volledig aan het werk. De pompfunctie van het hart is nog wel laag en daarom heb ik minder energie dan vroeger. De ICD stelt me wel gerust. Ook kan ik mijn hobby’s weer met plezier uitvoeren, zoals schilderen, toneelspelen en koken met mijn eetclub. Ik neem weer deel aan het leven!”
Medicijnen en minder zout
“Eerder had mijn vriendin al eens opgemerkt: ‘Jeetje, je enkels hangen over je gympen, wat is dat nu?’. Dat was dus allemaal vocht. Nu is dat gelukkig weer normaal door de medicijnen. Ik at altijd al heel gezond, ik hou niet van zoetigheid. Ik ben veel minder zout gaan gebruiken. En ik eet veel minder kaas nu, want die is behoorlijk vet en bevat veel zout.”
Alerter op signalen
“Door alles wat er gebeurd is, heb ik geleerd naar mijn lijf te luisteren. Je weet zelf meestal heel goed dat er iets niet klopt. Twijfel daar niet aan en laat je niet laten afschepen. Maar steek ook je kop niet in het zand, al wil je soms iets misschien liever niet horen. Je kunt er maar beter op tijd bij zijn, dan is er vaak nog iets aan te doen. Het is ook belangrijk dat artsen goed luisteren en geen dingen over het hoofd zien. Mensen vertrouwen op hun deskundigheid. Meer aandacht voor de signalen van hartfalen maakt iedereen alerter.”
