Risico op latere hartproblemen in bloed te meten

Deze inzichten kunnen cardiologen in de toekomst een stap verder helpen. Cardiologen weten na het doen van zo’n test beter welke patiënt snel medicijnen of een nieuwe ingreep nodig heeft. En ze kunnen patiënten sneller gerust stellen.

Baggen onderzocht het bloed van honderden volwassenen met een aangeboren hartafwijking. Ze concludeert dat bepaalde eiwitten kunnen vertellen of iemand een hoog of laag risico loopt op hartklachten.

“Met een bloedtest kun je kleine veranderingen in het hart meten, die je niet ziet met de gebruikelijke tests, zoals een hartfilmpje (ECG) en een echo van het hart,” licht ze toe.

Het opsporen van complicaties bij patiënten met aangeboren hartafwijkingen wordt steeds belangrijker. Het aantal volwassen patiënten stijgt namelijk nog steeds.

Dat komt door de betere operaties op kinderleeftijd: tot de jaren 60 van de vorige eeuw overleden de meeste baby’s met een hartafwijking. Tegenwoordig worden de meeste patiënten volwassen. Er zijn in Nederland naar schatting meer dan 35.000 volwassenen die als kind zijn geopereerd aan hun hart.

Vroeger dacht men dat het hart na een hersteloperatie ook echt genezen was, maar dat blijkt niet te kloppen. Veel mensen krijgen jaren later toch hartklachten. Ze krijgen te maken met hartfalen of ritmestoornissen. Maar wie welke klachten krijgt, is lastig te voorspellen.

Baggen onderzocht het bloed van bijna 600 mannen en vrouwen tussen 18 en 75 jaar met een aangeboren hartaandoening, zoals een vernauwing van de lichaamsslagader uit het hart.

Ze testte de hoeveelheden van 3 eiwitten, die kunnen aangeven of de hartspier bijvoorbeeld overbelast of beschadigd is (NT-proBNP, troponine-T en GDF-15). Ze hield 3 jaar lang bij welke patiënten overleden, hartfalen ontwikkelden, een ritmestoornis kregen of een nieuwe operatie nodig hadden.

Baggen zag dat patiënten met weinig van één van de eiwitten (NT-proBNP) bijna nooit overleden of hartfalen kregen. Artsen kunnen die patiënten dus geruststellen: zij hoeven minder vaak terug naar de cardioloog voor controle. Baggen: “Dat is erg fijn voor deze patiënten, en het vermindert ook de kosten.”

De onderzoekers willen nu verder uitzoeken of patiënten dankzij de bloedtest inderdaad beter worden behandeld, waardoor ze minder vaak hartklachten krijgen. Baggen: “Als dat zo is, dan is een bloedtest dus een zinvolle aanvulling op de één- of tweejaarlijkse controle van volwassenen met een aangeboren hartafwijking.”