Na een hartoperatie zijn broers Flint onafscheidelijk, nu surfen ze samen van Hoek tot Helder

Beeld: Inez Vree

‘Team Flint’, zoals broertjes Jeroen en Maurice Flinterman zichzelf noemen, is een van die deelnemende teams die al druk aan het trainen zijn. Het was niet meer dan vanzelfsprekend dat ze het samen zouden doen. Sinds Jeroen op 2,5-jarige leeftijd een hartoperatie heeft gehad, zijn de twee onafscheidelijk. “Mijn broer was toen zes. Hij weet nog goed hoe spannend hij dat vond. Sinds dien doen we alles samen.”

Kitesurfen is zoiets wat de broers altijd samendoen. “Ik begon er het eerst mee”, vertelt Jeroen. Als buitenmens zocht hij naar een hobby die ook bij slecht weer kon. Kitesurfen paste perfect in dat plaatje. “Dat is het leukst als het hard waait. In het najaar regent het veel en is het zeewater nog warm van de zomer.” Daarom wordt Hoek tot Helder tussen augustus en november gevaren, als de omstandigheden voor kitesurfers het beste zijn.

Na een hele zomer oefenen had Jeroen de smaak te pakken en sleepte hij zijn broer mee naar het strand. Sindsdien staan ze altijd samen op het water. “De kite besturen leerde ik snel”, zegt Jeroen zelfverzekerd. De echte kunst zit hem in controle houden: “Het kan hard of juist zacht waaien en nog vaker komt het in vlagen”, weet Jeroen. “Je board aandoen terwijl je drijft, je kite in de lucht houden, op de golven en andere mensen letten, dat is wel even wennen in het begin”, grijnst hij.

Daarnaast gelden er regels op het water, die je moet leren voor je aan grote tochten mee kunt doen. “Volgens mij heeft iemand die van het strand het water opkomt voorrang.” Jeroen twijfelt even en lacht dan: “Nou, ik ga die regels ook nog even opfrissen!” Maar over de charme van de sport twijfelt hij niet: “Het vliegen is het tofst, soms springen we vijf meter de lucht in.”

Die supersterke band ze nu hebben, komt volgens Jeroen door wat hem als kind is overkomen. “Toen ik 2,5 jaar oud was, hoorden artsen een ruis. Er lekte bloed tussen mijn linkerboezem en rechterkamer.”

Maar Jeroen kan zich wel voorstellen dat zoiets impact maakt. “Ik heb zelf twee kinderen. Toen zij twee werden keek ik naar mijn eigen foto’s, van mij in het ziekenhuis. Toen mijn zoontje pasgeleden zijn arm brak, kon ik me opeens voorstellen hoe mijn ouders zich hebben gevoeld.” Ook moest zijn vader recent worden gedotterd. “Het liet me zien dat mijn ouders sterfelijk zijn en dat het zomaar eens mis kon gaan.”

Daarom wil hij geld ophalen voor de Hartstichting middels deze surftocht. “Ik wil laten zien dat ook na een hartoperatie je leven niet voorbij is.” Daarnaast wil Jeroen aan het zorgpersoneel laten zien wat voor impact zij maken: “Ik kan nu alles doen wat ik zonder hen niet had gekund. Door geld op te halen kan ik iets terug doen, samen met mijn broer!”

En dat wordt zo makkelijk nog niet, beseft hij zich. “Je buikspieren worden echt afgemat. “Als ik zo’n twee uur op het water heb gestaan, heb ik soms wel drie dagen spierpijn. De langste tocht die ik ooit gekitesurft heb duurde vier uur. De rest van de dag heb ik toen geslapen.” Over Hoek tot Helder, een tocht van 130 kilometer, doen de deelnemers tussen de acht en elf uur. “Je kunt je voorstellen dat het een uitputtingsslag wordt”, grijnst Jeroen.

Tot die tijd is het wachten op 19 augustus, wanneer het windraam opengaat: “We kunnen niet wachten om het water op te gaan.”