Netty had jarenlang klachten: "Ik wist niet dat problemen in kleine vaatjes van het hart de oorzaak waren."

“Eind 2009, ik was toen 50 jaar, begonnen mijn klachten. Ik had pijn op de borst bij inspanning en soms ook in rust, pijn in mijn nek en bovenrug en maagpijn. Ook was ik steeds moe en kortademig, transpireerde veel en kon ik moeilijk informatie opnemen.”

“Zelf twijfelde ik. Zou het de overgang zijn of had ik iets aan mijn hart? Die gedachte was niet heel raar, want hartklachten komen veel voor in mijn familie. Mijn huisarts stuurde me door voor hartonderzoek, maar dat wees niet op hartproblemen. Misschien had ik een burn-out of was het toch de overgang?”

“De tijd verstreek en mijn klachten werden steeds erger. Ik kon mijn werk als bejaardenverzorgster niet meer volhouden, wat ik heel erg vond. Ook ander soort werk lukte niet meer. Van de bedrijfsarts en mijn omgeving kreeg ik weinig begrip. Daar zit je dan thuis, ziek, maar zonder duidelijke oorzaak.”

“Nou ben ik niet het type dat bij de pakken neerzit en ik speurde het internet af naar een verklaring voor mijn klachten. Ook bezocht ik een overgangsconsulent, want ik wilde eindelijk duidelijkheid. We waren toen al wel 2 jaar verder. Zij vermoedde toch dat het niet de overgang was, maar dat mijn klachten met mijn hart te maken hadden.”

“Opnieuw kreeg ik een katheterisatie en weer zonder resultaat. Gelukkig keken ze toen wel nog verder en heb ik extra onderzoeken gehad. Uiteindelijk kwam daar de diagnose Microvasculaire Coronaire Dysfunctie (MCD) uit, iets wat bij vrouwen vaker voorkomt. Eindelijk was de oorzaak van mijn hartklachten duidelijk, ik was zo opgelucht.”

“Bij MCD heb je problemen in de allerkleinste vaatjes van het hart. Maar ook die kleine vaatjes helpen mee om het hart van bloed te voorzien. En dus ontstaan er ook klachten als ze niet goed werken, vaak net zo heftig als klachten in de iets grotere vaten.”

”Het vervelende is alleen dat ze met een hartkatheterisatie vernauwingen in de grotere kransslagaders wel goed vast kunnen stellen, maar de kleine vertakkingen op die manier niet zien. En ook met andere onderzoeken kunnen ze afwijkingen in de kleine vaatjes maar moeilijk vaststellen. Daarom duurde het bij mij wel 3 jaar. Het zou vrouwen ontzettend veel stress en onzekerheid schelen als de diagnose in de toekomst sneller en gemakkelijker te stellen is.”

“Mijn leven is wel veranderd. Ik ben iemand die altijd voor anderen klaar staat, maar nu kan ik dat niet meer zoals voorheen. Ik heb nog steeds weinig energie en kan maar weinig inspanning aan. Ook heb ik moeite met concentratie.”

“Om mijn energie over de dag te spreiden gebruik ik een puntensysteem en houd ik regelmatig rustpauzes. Gelukkig heb ik hulp in de huishouding en voor de boodschappen. Koken vind ik erg leuk en dat doe ik nog wel, maar soms moet mijn man het toch overnemen.”

“Gelukkig kan ik veel hobby's nog wel doen: ik fiets en wandel graag en met cardiofitness houd ik mijn conditie bij. Ook onderneem ik graag dingen met mijn familie. Ik heb geleerd te genieten van de kleine dingen in het leven en ben vaak te vinden in de pluktuin, waar ik rust vind en geniet van de natuur.”

“Met mijn ervaring help ik andere vrouwen om met deze ziekte om te gaan. Ik doe er alles aan bij te dragen aan meer kennis over hart- en vaatziekten bij vrouwen. Zo heb ik mijn ervaring eens gedeeld bij een training die praktijkondersteuners bij huisartsen kregen.”

“Mijn advies aan andere vrouwen met vage klachten is: luister naar je lichaam en ga het gesprek aan met je arts. Wijs hen erop dat hart- en vaatziekten zich bij vrouwen vaak anders uiten, vooral bij MCD.”

“Het stellen van de diagnose heeft bij mij veel te lang geduurd. Het onbegrip van cardiologen en mensen uit mijn omgeving hebben mij echt geen goed gedaan. Ik voelde me niet serieus genomen, terwijl ik zelf heel duidelijk voelde dat er iets niet in orde was. Dat maakte mij onzeker.”