Marinel en Rob zitten in de organisatie van het JP Balki Event: “Hiermee herdenken we Jean-Paul en steunen we onderzoek”

Marinel: “Jean-Paul kende ik vanaf dat hij een jaar of 13 was, hij was onze overbuurjongen. Hij leerde onze kinderen, die een stuk jonger zijn, voetballen en hockeyen. We hadden een goede band, zaten samen in een commissie bij de hockeyclub.”

Rob: “Ik was jarenlang goed bevriend met Jean-Paul. We gingen samen uit en deden veel sportieve dingen samen. We zaten samen in een fietsclub, gingen elke zaterdag mountainbiken en gingen samen naar voetbalwedstrijden.”

Hartstilstand tijdens joggen

Rob: “Hij was het joggen. Hij liep een vriendin voorbij die daar wandelde met haar dochtertje en hond en zei gedag. Toen zag zij hem een paar honderd meter verderop vallen. Zij rende erheen en zag direct dat het mis was.”

“Zij stuurde haar dochtertje terug naar de auto om haar telefoon te halen. Zelf begon zij gelijk met reanimeren. Zij is strandwacht geweest in Amerika, en was hierin getraind. Zij heeft het zo’n 18 minuten volgehouden, waarna de ambulancebroeders het overnamen. Hij is gedefibrilleerd, maar het mocht niet meer baten.”

Telefoontje op verjaardag

Marinel: “Het gebeurde op mijn verjaardag. We waren uit eten toen ik een telefoontje kreeg: ‘Jean-Paul is overleden’. Ik geloofde het niet, maar al snel hoorden we het ook van anderen. We zijn direct naar huis gegaan. Bij het ouderlijk huis van Jean-Paul hebben we met veel mensen bij elkaar gezeten.”

Rob: “Ik was op weg naar een etentje en werd gebeld door mijn vrouw. Zij liet daar in de buurt de hond uit en zag alle commotie. Zo wist ik vrij snel dat er wat aan de hand was, maar later kreeg ik pas te horen dat hij was overleden.”

Rob en Marinel: “Jean-Paul was een hele gezellige, sportieve gast. Hij sportte wel 4 tot 5 keer in de week: hockey, tennis, mountainbiken, hardlopen. Hij stond midden in het leven, was sociaal, hield van een praatje, het was altijd lachen. Hij was graag gezien, kreeg dingen voor mekaar.”

“We zijn echt een goede vriend kwijt. In het begin was er veel verdriet, later haalden we vooral gezamenlijke herinneringen op.”

Mooi idee op vakantie

Rob: “Net voor zijn dood hadden we tickets geboekt om met 6 jongens naar het EK in Oekraïne te gaan. We zijn toch gegaan. Tijdens deze trip kregen we het idee om een sportief en gezellig evenement te organiseren ter nagedachtenis aan Jean-Paul. Zijn ouders en broer reageerden positief en waren direct enthousiast. We zijn er toen andere mensen bij gaan vragen. Veel mensen in Heeze kenden Jean-Paul, en wilden graag helpen.”

1e editie veel werk

Rob: “Het 1e jaar vraagt zo’n organisatie heel veel tijd. Daar heb ik me wel een beetje in vergist. Naast mijn baan van 60 uur per week, heb ik er veel tijd ingestopt. Mijn vrouw vroeg weleens ‘Loop je jezelf niet voorbij?’ Maar ik wilde het gelijk goed doen, het moest staan als een huis. Alleen dan konden we het evenement jaarlijks terug laten keren.”

Rob en Marinel: “Het 1e jaar was zo’n succes, ongelofelijk, direct 500 deelnemers. In dat jaar kregen we veel landelijke publiciteit doordat Marcel, de broer van Jean-Paul, in de Olympische hockeyploeg zat en zilver behaalde. Hij droeg die medaille op aan zijn overleden broer.”

“Maar ook de andere jaren waren een groot succes. Inmiddels is er een groep die elk jaar meedoet. Fijn is dat er een vast groepje mensen uit ons eigen dorp meedoet, die Jean-Paul goed gekend hebben. Daar is het allemaal om begonnen.”

Rob en Marinel: “We doen elk jaar ons best om nieuwe mensen binnen te halen. We maken promotie via flyers, een filmpje en onze website. Regionaal doen we veel aan publiciteit, betrekken er bekende mensen bij. We staan op de loopkalender waardoor zich professionele lopers melden, wat het wedstrijdelement vergroot.”

“Dit jaar werken we voor het eerst samen met basisscholen en staat de Kinderloop in het teken van de Olympische Spelen. Na afloop van de loop is er altijd een feest. In een grote tent, met bandje, helemaal  zoals Jean-Paul hield van gezelligheid.”

ob: “Jean-Paul had een verdikte hartspier, erfelijk bepaald. Op zijn 18e had hij last gehad van hartritmestoornissen. Hij is er voor bij de cardioloog geweest, maar op dat moment hebben ze er verder niet veel aandacht aan besteed. Dat is nu heel moeilijk, het idee dat het mogelijk voorkomen had kunnen worden als eerder was ingegrepen.”

Geld voor onderzoek

Rob: “Al vanaf de eerste editie doneren we de opbrengst aan de Hartstichting en aan de AMC Foundation. Dat is elk jaar een mooi bedrag, de laatste keer overhandigden we na afloop van het evenement aan beide organisaties een cheque van € 3.500.”

Marinel: “Ik ben jarenlang collectant geweest van de Hartstichting en sta volledig achter hun  werk. Door onderzoek kunnen ze erfelijke hartziekten, zoals die van Jean-Paul, eerder ontdekken en te behandelen.”

Rob: “Denk niet gelijk heel groot. Hou het evenement het 1e jaar sober. Als het een succes is, ga het dan verder uitbouwen. Belangrijk is dat je een plan maakt en snel in gesprek gaat met de gemeente. Daar hoor je welke vergunningen je nodig hebt en wat je moet regelen. Als de wagen eenmaal op de op de rails staat, gaat hij wel rollen.”

Geweldig team

Rob: “Nu we het een aantal jaren organiseren, is het goed behapbaar. Een vast team van zo’n 15 mensen. Iedereen weet wat ie moet doen, er ligt een draaiboek. Zelf ben ik coördinator, ik maak de agenda voor de vergaderingen, zorg dat iedereen doet waar ie goed in is. Vanaf december tot en met april vergaderen we 1 keer per maand. En we spreken elkaar tussendoor.”

Marinel: “We hebben een groepsapp, dat schakelt snel. Zelf coördineer ik de vrijwilligers, we hebben er zo’n 50 nodig op de dag zelf. Ons hele gezin helpt trouwens. Mijn man is verkeersregelaar, mijn zoon staat achter de bar en mijn dochter zit ook in de organisatie.”

Rob: “Het voelt zo goed om dit te doen. Ik heb al veel georganiseerd, maar dit is het mooiste project ooit. Er is zo’n goede energie en samenwerking.”

Evenement organiseren

Marinel: “Wil je ook iets organiseren voor de Hartstichting? Ga met een aantal mensen brainstormen over wat je kunt doen: wandelen, fietsen, hardlopen of een voetbalwedstrijd. Probeer meerdere mensen enthousiast te krijgen. En verder zou ik zeggen: gewoon doen.”

Rob: “Start de uitwerking van je idee met een groep van zo’n 6 personen met verschillende kwaliteiten. Haak mensen aan die iets met het doel van je evenement hebben. Bij ons Balki Event zijn mensen betrokken die Jean Paul goed kenden, maar ook anderen die een dierbare hadden verloren en ook iets wilden doen.”