Linda kreeg een hartinfarct: "Het was dus mijn hart en niet mijn maag."

Linda vertelt: “Zelf vond ik het eerst ook niet vreemd dat de huisarts aan de maag dacht. Ik had een raar gevoel. Het leek alsof ik iets niet weg kon slikken. De huisarts schreef maagtabletten voor.  In totaal heb ik 3 soorten maagtabletten geprobeerd. Maar niets hielp. ”

“De pijn werd steeds erger. Op gegeven moment was het ‘s nachts zo erg, het leek net alsof er een riem werd aangetrokken rondom mijn middel. Op de huisartsenpost dachten ze dat ik hyperventileerde en ik kreeg een kalmeringstablet. Ruim een week later, toen ik weer ging werken, ging het pas echt goed mis. De pijn was heel erg, ik werd misselijk. Twee collega's zagen me op de grond liggen, asgrijs en hevig zwetend. Dit keer was het meteen duidelijk: ik had een hartinfarct. In het ziekenhuis ben ik direct gedotterd.”

"Ik hoop dat artsen door al die aandacht steeds vaker aan het hart denken als vrouwen met onduidelijke klachten op het spreekuur komen. En vrouwen zelf? Die moeten hun klachten ook serieuzer nemen. Zelf heb ik van tevoren ook geen moment gedacht aan hartklachten, ik was nog jong. Later kwamen er wel pijnaanvallen bij, alsof een band om mijn borstkas werd aangetrokken. Misschien had toen wel een belletje moeten rinkelen. Bij mezelf en bij de artsen.”

“Voor artsen is het vaak lastig om bij minder duidelijke klachten de goede diagnose te stellen. Een eenvoudige test die aangeeft dat er iets mis is met je hart zou handig zijn. Dan hadden ze me eerder kunnen dotteren en had ik misschien nu geen schade aan mijn hart.”

"Op Dress Red Day doe ik ieder jaar iets roods aan. Zo laat ik zien dat ik het belangrijk vindt dat er meer kennis komt over de verschillen tussen mannen en vrouwen. Goed dat de Hartstichting veel geld in onderzoek steekt. Hopelijk is zo in de toekomst veel sneller te zien als er iets mis is met het hart. Ook bij vrouwen op jonge leeftijd."