Joyce kreeg op haar 26e een hartinfarct: "Ik hoop dat een hartinfarct in de toekomst beter te voorspellen is."
In oktober 2012 kreeg Joyce, toen 26 jaar, een hartinfarct. De artsen hadden haar eerdere klachten niet herkend als hartproblemen. Joyce hoopt dat nieuw onderzoek een nieuwe test oplevert om hartinfarcten te voorspellen. Zeker bij jonge mensen.
In oktober 2012 kreeg Joyce, toen 26 jaar, een hartinfarct. De artsen hadden haar eerdere klachten niet herkend als hartproblemen. Joyce hoopt dat nieuw onderzoek een nieuwe test oplevert om hartinfarcten te voorspellen. Zeker bij jonge mensen.
Het zal wel een burn-out zijn
“Al 2 jaar liep ik met klachten rond die artsen niet thuis konden brengen. Alsmaar vermoeid, geen energie. Ik heb zelfs bijna een half jaar ziek thuis gezeten. Een burn-out, dachten ze. Niets wees erop dat er iets mis was met mijn hart. Ik was net weer voorzichtig begonnen met mijn werk, maar dit ging moeizaam. Ook had ik al een paar weken last van pijn tussen de schouderbladen.”
Een zwaar hartinfarct
“Die bewuste dag zakte ik opeens in elkaar. Het zweet brak me uit, ik moest overgeven en ik had vreselijke pijn op de borst. Ik dacht dat ik dood ging, en belde de huisartsenpost.”
“Ze stuurden me met spoed naar het ziekenhuis. Toen ik aankwam, stonden mijn ouders me al op te wachten. Die machteloze blik in hun ogen vergeet ik nooit meer. In het ziekenhuis hebben de artsen me direct gedotterd. Maar het was al te laat, een groot deel van mijn hart was afgestorven. Ik had een heel zwaar hartinfarct doorgemaakt.”
Leren accepteren
“Het is heel moeilijk te accepteren dat ik niet meer alles kan, zeker als je zo jong bent als ik. Maar het lukt me steeds beter. Nog steeds heb ik vaak hulp nodig bij op het oog simpele dagelijkse dingen. Het huishouden of boodschappen doen, lange afstanden rijden in de auto. Een ander staat er niet bij stil, maar voor mij zijn ze vaak erg vermoeiend. Ik raak snel buiten adem. Als ik me te veel inspan of stress heb, komt de pijn op de borst terug.”
In kleine stappen vooruit
“In totaal heb ik bijna anderhalf jaar een revalidatietraject gevolgd, 3 keer per week. Dit is nu afgerond en ik ben nu met een vervolgtraject bezig om mijn conditie en kracht op te bouwen, maar dat wil nog niet echt resultaat geven."
“Ik ben dankbaar dat ik er nog ben, vooral voor mijn ouders en mijn broer. Zij steunen me waar ze kunnen. Ook heb ik veel gehad aan een therapiesessie met paarden. Het was niet alleen een mooie afleiding, maar het was alsof zij een last van me afnamen en me er liefde, kracht en energie voor teruggaven. Een hele bijzondere ervaring."
Eerder herkennen
“Het zou mooi zijn als het onderzoekers lukt om met signaalstofjes in het bloed beter te voorspellen wie er een hoog risico loopt op een hartinfarct. Met een test zien artsen dan bijvoorbeeld dat er problemen zijn in de bloedvaten. Met zo'n signaal kunnen ze dan medicijnen voorschrijven om een hartinfarct te voorkomen.”
“Verder hoop ik dat er een nieuwe behandeling komt om de hartfunctie te verbeteren. In kleine stappen meer energie krijgen om dingen te doen en vol te houden, dat is mijn grote wens.”
Interessant voor jou
Onderzoek naar signaalstofjes in het bloed
De Hartstichting is ervan overtuigd dat je met signaalstofjes in het bloed hartinfarcten kunt voorkomen. Maar met deze stofjes kun je ook andere hart- en vaatziekten op het spoor komen.Plotse hartdood bij jonge mensen
In de media verschijnen regelmatig berichten dat jonge mensen plotseling overlijden, bijvoorbeeld tijdens het sporten. Het lijkt vaak voor te komen, maar in werkelijkheid is het erg zeldzaam dat mensen onder de 45 een acute hartstilstand krijgen.Leven na een hartinfarct
Na je hartinfarct kom je thuis uit het ziekenhuis. Dan mag je langzaam je dagelijkse activiteiten. weer oppakken. Vaak merk je zelf wat je grens is en weet je hoe lang je een activiteit volhoudt.