Jacqueline kreeg tijdens haar zwangerschap een hoge bloeddruk: "Ik bleek een lekkende hartklep te hebben."

“Je schrikt je een ongeluk van zo’n bericht. Mijn vader is op zijn 60e overleden aan een lekkende hartklep. Hij heeft zelf nooit geweten dat hij die had. Tegenwoordig kunnen ze zo’n afwijking al kort na de geboorte vaststellen en behandelen. Dat is een wereld van verschil.”

“Volgens de cardioloog was de lekkage acceptabel. Zelf had ik nergens last van, afgezien van die hoge bloeddruk en veel hoofdpijn. Pas na 10 jaar volgde de 1e hartklepoperatie. Ik kreeg een donorklep. ‘Daar kun je 100 mee worden’, zeiden ze. De operatie verliep perfect en ik herstelde voorspoedig. Maar helaas werd er al na een jaar of 6 toch weer een lekkage ontdekt.”

“Dat de donorklep ging lekken had te maken met de anatomie van mijn hart, zei de cardioloog. Het voorstel was daarom om deze te vervangen door een kunstklep. De operatie leek goed te gaan, maar na afloop zagen ze dat er toch iets mis was gegaan: de nieuwe klep zat er schuin in.”

“Dat was een heftig bericht, want het betekende dat ik voor de 2e keer in 1 week een hartklepoperatie moest ondergaan. ‘Weer zo'n zware openhartoperatie, ik weet niet of ik dat wel wil. Hoe kom ik daar uit?’, vroeg ik me af.”

“Na de operatie had ik een hartslag van 22 slagen per minuut. Dat is veel te laag, en daarom kreeg ik een uitwendige pacemaker. Bij wijze van tijdelijke oplossing, vertelden ze mij. Het ritme zou zich wel weer herstellen. Dat bleek niet zo te zijn. Na 2 weken kreeg ik daarom een inwendige pacemaker.”

“Ik ben heel blij met mijn pacemaker, die ik altijd Japie noem. Zonder mijn Japie had ik het nooit gered.”

“Na het implanteren van de pacemaker, ging het steeds beter. Het lukte me alleen niet meer om mijn werk als kapster vol te houden. Dat vond ik heel jammer. Maar ik had wel weer genoeg energie om voor mijn gezin te zorgen. Ik bloeide op en genoot weer intens van het leven.”

“7 jaar geleden moest de klep opnieuw vervangen worden. Door de vele operaties is mijn aorta erg achteruitgegaan. Een deel is al vervangen door een plastic buisje en het is niet onwaarschijnlijk dat ik op termijn een zwaardere aortaoperatie moet ondergaan.”

“Daar heb ik me een tijd veel zorgen over gemaakt. Maar op een gegeven moment heb ik de knop omgezet: ik maak van elke dag een feest en geniet van elk moment. Als het kan, maak ik dagelijks een lange wandeling en daar voel ik me goed bij. Ik ben dankbaar, dik tevreden en zielsgelukkig. Ik ga alsnog voor de 100.”

“Het is goed dat er binnen het onderzoek steeds meer aandacht is voor de verschillen tussen mannen en vrouwen. Alle collega’s van mijn dochter doen elk jaar in september mee aan Dress Red Day. En uiteraard ga ik zelf die dag ook in het rood. Zo hoop ik bij te dragen aan meer bewustwording.”

“Daarnaast collecteer ik jaarlijks voor de Hartstichting. Elke bijdrage telt, hoe klein ook. Het is een kleine moeite om een paar uurtjes langs de deuren te gaan. Met alle collectanten samen haal je toch een mooi bedrag op voor onderzoek, onder andere voor onderzoek naar hartkleppen.”