Ineke heeft hartfalen: "Hart- en vaatziekten zitten bij ons in de familie"
Ineke was nog maar eind 50 toen zij zich vaak moe voelde, kortademig was en last had van pijn tussen haar schouderbladen. Zij had toen nog geen idee dat haar klachten met haar hart te maken hadden. Toch bleek Ineke hartfalen te hebben.
Aan het hart werd niet gedacht
“Ik was aan het zwemmen. In het zwembad kreeg ik het plotseling heel benauwd, het leek een soort astma-aanval. Per ambulance werd ik naar het ziekenhuis vervoerd. Veel dokters aan het bed, injecties met prednison en zuurstof. Maar er werd geen oorzaak gevonden. Aan het hart werd niet gedacht. Ik mocht weer naar huis.”
Tempo van anderen niet bijhouden
“Achteraf had ik al langer klachten. Als ik me inspande werd ik eigenlijk bijna altijd kortademig. Bijvoorbeeld bij trappen lopen. En bij het fietsen kon ik anderen maar moeilijk bijhouden. Ik vond hun tempo te hoog, moest vragen of ze rekening met me wilden houden. Terwijl ze van dezelfde leeftijd waren als ik. Een elektrische fiets had je in die tijd nog niet. Nu fiets ik af en toe weer voorop!”
Constant uitgeput
“Na die korte opname werd ik in de loop van het jaar steeds zieker. Omdat gedacht werd dat het aan mijn longen lag, kreeg ik daarvoor een behandeling. Maar die hielp niet. In december 2004 kon ik echt niets meer, ik had geen adem en voelde mij constant uitgeput. De huisarts stuurde mij door voor een röntgenfoto van het hart en de longen. Daaruit bleek dat er niets mis was met m’n longen, maar dat ik een sterk vergroot hart had.”
Juiste medicijnen
“Begin 2005 werd ontdekt dat mijn hartkamers niet tegelijk samentrekken. Je hart kan dan het bloed minder goed naar het lichaam pompen. De cardioloog nam mij direct op in het ziekenhuis vanwege hartfalen en lekkende kleppen. Daar kreeg ik medicijnen en een speciale pacemaker. Die helpt om de kamers weer tegelijk te laten samentrekken. Daarna voelde ik me een stuk beter.”
Nu een goed leven
“Ik begon met revalidatie en na een tijdje kon ik weer aan het werk. Dat viel niet mee. Er werd verwacht dat ik weer voor 100% mee kon draaien, maar dat lukte niet meer. Ik kreeg weinig begrip. Vanaf het moment dat ik niet meer hoefde te werken, is het beter met mij gegaan. Ik kan mijn energie beter verdelen en kan nu weer lopen, fietsen en in huis en tuin werken, al moet ik daarin wel doseren. Ook al kan ik niet alles meer zoals vroeger, ik ben blij dat ik door de pacemaker en medicijnen een goed leven kan leiden.”
Hartproblemen in de familie
“Hart- en vaatziekten zitten bij ons in de familie. Mijn vader en moeder waren allebei hartpatiënt. Mijn vader kreeg in 1973 een hartaanval en is naar huis gestuurd met de mededeling dat er niets aan gedaan kon worden. Gelukkig heeft hij nog een aantal jaren geleefd maar uiteindelijk is hij aan een hartstilstand overleden. Nu vraag ik mij weleens af of hij dezelfde afwijking had als ik.”
“Mijn moeder komt uit een familie met hart- en vaatzieken. Zij heeft een bypassoperatie ondergaan en haar oudste broer en jongere zuster overleden aan respectievelijk een hartinfarct en hersenbloeding. Het was voor mij dan ook een hele geruststelling toen ik na de hartkatheterisatie te horen kreeg dat ik met mijn vaten wel 100 jaar oud kan worden.”
Wees alert op signalen
“Gelukkig zijn we een stap verder dan 20 jaar geleden. Toch worden signalen die op hartfalen kunnen wijzen nog lang niet altijd goed herkend. Daarom is het zo belangrijk dat je zelf alert bent en je klachten duidelijk vertelt. Dat helpt een arts echt. Met de juiste diagnose kon er in mijn geval gelukkig iets aan worden gedaan.”