In memoriam Shirley Man: “Shirley streed vol overtuiging voor de nieuwe donorwet”

Shirley was als kind anders dan haar broers. Ze was snel moe en kon niet altijd meekomen. Haar ouders waren soms best streng en dachten dat ze lui was. ‘Niet zo piepen’, kreeg ze dan te horen. Maar ze wisten toen nog niet wat er aan de hand was.

Toen Shirley voor school op een uitwisseling was in Rusland, werd ze elke ochtend benauwd wakker. Terug in Nederland ging ze naar de dokter. Die dacht eerst aan stress, maar maakte toch voor de zekerheid een hartfilmpje. Dit was niet helemaal goed en ze werd doorgestuurd naar de cardioloog. Bij de cardioloog kreeg ze allerlei onderzoeken. Daaruit bleek dat ze een ernstige hartspierziekte had, hypertrofische cardiomyopathie. Iedereen was helemaal in shock, dit had niemand verwacht. Shirley kreeg een ICD en toen ging het een tijdje best goed.

De moeder van Shirley vertelt: “Shirley was zo'n ongelofelijk positieve meid. Dat bewonderde ik enorm in haar. Haar levensmotto was Hakuna Matata. Dat komt uit de film The Lion King. Het betekende voor haar dat het geen zin had om zich zorgen te maken, en dat ze het beste kon genieten van het leven."

Nadat Shirley het bericht kreeg, dat een donorhart voor haar geen optie meer was, bleef ze zich heel actief inzetten om mensen te overtuigen zich te laten registreren als orgaandonor. Zij wist immers als geen ander hoe het voelt om zo lang in spanning te moeten zitten. De periode op de wachtlijst moet zo kort mogelijk worden, daar bleef ze voor strijden.

En haar strijd bleek niet voor niks te zijn geweest. Ruim een week na haar overlijden wordt de nieuwe donorwet aangenomen door de Eerste Kamer. Een kroon op haar inzet en een grote troost voor haar dierbaren. Shirley werd 24 jaar. Wij zullen haar nooit vergeten.